afdrijven

Dutch

Etymology

From Middle Dutch afdriven. Equivalent to af +‎ drijven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfˌdrɛi̯.və(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧drij‧ven

Verb

afdrijven

1. (intransitive) to float away, to float off

   Synonym: wegdrijven

2. (intransitive) to get lost in thought
3. (transitive, chemistry, metallurgy) to refine, to purify
4. (intransitive, transitive, medicine) to remove from or leave the womb or birth canal; e.g. to void, to abort, to miscarry
   • 1842, E. C. Enklaar, De vriend van den landman. Handboek voor allen die belang stellen in de bevordering en den bleoi van land- en tuinbouw, veeteelt en boomkweekerij, W. E. J. Tjeenk Willink (publ.), page 381.

   Synonym: uitdrijven

   Tot het afdrijven der nageboorte zelve kan men eenige dagen ⅛ Ned. pond Glauberzont (Sulphas Sodae) in ½ flesch water opgelost ingeven.

5. (intransitive) to float downstream or down

Inflection

Conjugation of afdrijven (strong class 1, separable)
infinitive	afdrijven
past singular	dreef af
past participle	afgedreven
infinitive	afdrijven
gerund	afdrijven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	drijf af	dreef af	afdrijf	afdreef
2nd person sing. (jij)	drijft af	dreef af	afdrijft	afdreef
2nd person sing. (u)	drijft af	dreef af	afdrijft	afdreef
2nd person sing. (gij)	drijft af	dreeft af	afdrijft	afdreeft
3rd person singular	drijft af	dreef af	afdrijft	afdreef
plural	drijven af	dreven af	afdrijven	afdreven
subjunctive sing.1	drijve af	dreve af	afdrijve	afdreve
subjunctive plur.1	drijven af	dreven af	afdrijven	afdreven
imperative sing.	drijf af
imperative plur.1	drijft af
participles	afdrijvend	afgedreven
1) Archaic.

Derived terms

• afdrijfmiddel
• afdrijving