uitdrijven
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch uutdriven, uytdriven. Equivalent to uit + drijven. This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.
Pronunciation edit
Verb edit
uitdrijven
- (transitive) to expel, to drive out
- (intransitive, transitive) to secrete, to discharge
- (intransitive, transitive, medicine) to remove from or leave the womb or birth canal
Inflection edit
| Conjugation of uitdrijven (strong class 1, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitdrijven | |||
| past singular | dreef uit | |||
| past participle | uitgedreven | |||
| infinitive | uitdrijven | |||
| gerund | uitdrijven n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | drijf uit | dreef uit | uitdrijf | uitdreef |
| 2nd person sing. (jij) | drijft uit | dreef uit | uitdrijft | uitdreef |
| 2nd person sing. (u) | drijft uit | dreef uit | uitdrijft | uitdreef |
| 2nd person sing. (gij) | drijft uit | dreeft uit | uitdrijft | uitdreeft |
| 3rd person singular | drijft uit | dreef uit | uitdrijft | uitdreef |
| plural | drijven uit | dreven uit | uitdrijven | uitdreven |
| subjunctive sing.1 | drijve uit | dreve uit | uitdrijve | uitdreve |
| subjunctive plur.1 | drijven uit | dreven uit | uitdrijven | uitdreven |
| imperative sing. | drijf uit | |||
| imperative plur.1 | drijft uit | |||
| participles | uitdrijvend | uitgedreven | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms edit
Descendants edit
- Negerhollands: driev yt