allame

Middle Dutch

Etymology

Likely from a compounding of ant (“against”) +‎ lamen (“tool”). Cognate with Old English andlōma (“tool”). Akin to Old English ġelōma and Old High German lōmi, luomi.

Noun

allâme m

1. tool
   • Van waghenen, van ploeghen ende van anders antlamen te maken

     To make tools from carts, ploughs en other things

2. house gear
3. army supplies

Inflection

Weak masculine
	Singular	Plural
Nominative	allâme	allâmen
Accusative	allâme	allâmen
Genitive	allâmen	allâmen
Dative	allâme	allâmen

Alternative forms

• anlamen
• antlamen

Descendants

• West Flemish: aloam

References

• “allame”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “allame”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish علامه (ʿallāme, “exceedingly learned, well versed in genealogies”), from Arabic عَلَّامة (ʕallāma).

Pronunciation

• IPA^(key): /al.laːˈme/
• Hyphenation: al‧la‧me

Adjective

allame

1. (dated) One who is very learned, who has extensive knowledge.

Declension

predicative forms of allame

present tense
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (I am)	allameyim	allame miyim?	allame değilim	allame değil miyim?
sen (you are)	allamesin	allame misin?	allame değilsin	allame değil misin?
o (he/she/it is)	allame / allamedir	allame mi?	allame değil	allame değil mi?
biz (we are)	allameyiz	allame miyiz?	allame değiliz	allame değil miyiz?
siz (you are)	allamesiniz	allame misiniz?	allame değilsiniz	allame değil misiniz?
onlar (they are)	allame(ler)	allame(ler) mi?	allame değil(ler)	allame değiller mi?
past tense
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (I was)	allameydim	allame miydim?	allame değildim	allame değil miydim?
sen (you were)	allameydin	allame miydin?	allame değildin	allame değil miydin?
o (he/she/it was)	allameydi	allame miydi?	allame değildi	allame değil miydi?
biz (we were)	allameydik	allame miydik?	allame değildik	allame değil miydik?
siz (you were)	allameydiniz	allame miydiniz?	allame değildiniz	allame değil miydiniz?
onlar (they were)	allameydiler	allame miydiler?	allame değildi(ler) / değillerdi	allame değil miydiler?
indirect past
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (I was)	allameymişim	allame miymişim?	allame değilmişim	allame değil miymişim?
sen (you were)	allameymişsin	allame miymişsin?	allame değilmişsin	allame değil miymişsin?
o (he/she/it was)	allameymiş	allame miymiş?	allame değilmiş	allame değil miymiş?
biz (we were)	allameymişiz	allame miymişiz?	allame değilmişiz	allame değil miymişiz?
siz (you were)	allameymişsiniz	allame miymişsiniz?	allame değilmişsiniz	allame değil miymişsiniz?
onlar (they were)	allameymişler	allame miymişler?	allame değilmiş(ler) / değillermiş	allame değil miymişler?
conditional
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (if I)	allameysem	allame miysem?	allame değilsem	allame değil miysem?
sen (if you)	allameysen	allame miysen?	allame değilsen	allame değil miysen?
o (if he/she/it)	allameyse	allame miyse?	allame değilse	allame değil miyse?
biz (if we)	allameysek	allame miysek?	allame değilsek	allame değil miysek?
siz (if you)	allameyseniz	allame miyseniz?	allame değilseniz	allame değil miyseniz?
onlar (if they)	allameyseler	allame miyseler?	allame değilseler / değillerse	allame değil miyseler?

Noun

allame (definite accusative allameyi, plural allameler)

1. (dated) A very learned person who has extensive knowledge.

Declension

Inflection
Nominative	allame
Definite accusative	allameyi
	Singular	Plural
Nominative	allame	allameler
Definite accusative	allameyi	allameleri
Dative	allameye	allamelere
Locative	allamede	allamelerde
Ablative	allameden	allamelerden
Genitive	allamenin	allamelerin
Predicative forms Singular Plural 1st singular allameyim allamelerim 2nd singular allamesin allamelersin 3rd singular allame allamedir allameler allamelerdir 1st plural allameyiz allameleriz 2nd plural allamesiniz allamelersiniz 3rd plural allameler allamelerdir

Derived terms

• allame kesilmek
• allameicihan
• allamelik taslamak

 

Related terms

• alem
• alemdar
• âlim
• allem
• ilam
• ilim
• ilmî
• ilmihal
• ilmiye
• ilmühaber
• malum
• malumat
• muallim
• talim
• ulema
• ulum

 

Further reading

• “allame”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Çağbayır, Yaşar (2007) “allame”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 217