alternować
Polish edit
Etymology edit
Learned borrowing from Latin alternāre + -ować.[1][2] First attested in 1744.[3][4]
Pronunciation edit
Verb edit
alternować impf
- (intransitive, literary) to alternate (to happen by turns, one following the other in succession of time or place) [+ z (instrumental) = with what]
- (intransitive, phonology) to alternate (to undergo ablaut) [+ z (instrumental) = with what]
- Synonym: wymieniać się
Conjugation edit
Related terms edit
adjective
nouns
References edit
- ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “alternować”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
- ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “alternować”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
- ^ Michał Abraham Troc (1744) Nouveau dictionnaire francois, allemand et polonois (etc.)[1] (in Polish), page 5157
- ^ alternować in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading edit
- alternować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- alternować in Polish dictionaries at PWN
- Aleksander Zdanowicz (1861) “alternować”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “alternować”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 28