annoiare
Italian edit
Alternative forms edit
- annojare (obsolete)
Etymology edit
Probably from Old French enoiier, from Late Latin inodiāre, a verb based on Latin odium (“hatred”). Compare Modern French ennuyer, Spanish enojar.
Pronunciation edit
Verb edit
annoiàre (first-person singular present annòio, first-person singular past historic annoiài, past participle annoiàto, auxiliary avére)
- (transitive) to bore, weary
Conjugation edit
Conjugation of annoiàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | annoiàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | annoiàndo | |||
present participle | annoiànte | past participle | annoiàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | annòio | annòi | annòia | annoiàmo | annoiàte | annòiano |
imperfect | annoiàvo | annoiàvi | annoiàva | annoiavàmo | annoiavàte | annoiàvano |
past historic | annoiài | annoiàsti | annoiò | annoiàmmo | annoiàste | annoiàrono |
future | annoierò | annoierài | annoierà | annoierémo | annoieréte | annoierànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | annoierèi | annoierésti | annoierèbbe, annoierébbe | annoierémmo | annoieréste | annoierèbbero, annoierébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | annòi | annòi | annòi | annoiàmo | annoiàte | annòino |
imperfect | annoiàssi | annoiàssi | annoiàsse | annoiàssimo | annoiàste | annoiàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
annòia | annòi | annoiàmo | annoiàte | annòino | ||
negative imperative | non annoiàre | non annòi | non annoiàmo | non annoiàte | non annòino |
Derived terms edit
Derived terms