bekrachtigen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch becrachtigen. Equivalent to kracht +‎ be- -igen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈkrɑxtəɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧krach‧ti‧gen

Verb

bekrachtigen

1. (transitive) to ratify, to bring into force

Conjugation

Conjugation of bekrachtigen (weak, prefixed)
infinitive	bekrachtigen
past singular	bekrachtigde
past participle	bekrachtigd
infinitive	bekrachtigen
gerund	bekrachtigen n
	present tense	past tense
1st person singular	bekrachtig	bekrachtigde
2nd person sing. (jij)	bekrachtigt, bekrachtig2	bekrachtigde
2nd person sing. (u)	bekrachtigt	bekrachtigde
2nd person sing. (gij)	bekrachtigt	bekrachtigde
3rd person singular	bekrachtigt	bekrachtigde
plural	bekrachtigen	bekrachtigden
subjunctive sing.1	bekrachtige	bekrachtigde
subjunctive plur.1	bekrachtigen	bekrachtigden
imperative sing.	bekrachtig
imperative plur.1	bekrachtigt
participles	bekrachtigend	bekrachtigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• bekrachtiging