English edit

Noun edit

bijel (plural bijels)

  1. A bicontinuous form of emulsion stabilised by solid particles

Anagrams edit

Serbo-Croatian edit

Alternative forms edit

Etymology edit

Inherited from Proto-Slavic *bělъ.

Pronunciation edit

Adjective edit

bijȇl (definite bijȇlī, comparative bjèljī, Cyrillic spelling бије̑л)

  1. white
  2. blank
  3. blanched

Declension edit

See also edit

Colors in Serbo-Croatian · boje / боје (layout · text)
     bijelбијел, beoбео      sivсив, sinjiсињи      crnцрн
             crvenцрвен, rumenрумен              narandžastнаранџаст, narančastнаранчаст; smeđсмеђ, braonбраон              žutжут; žutжут
             zelenзелен              zelenзелен             
             tirkizanтиркизан, cijanцијан; tirkizanтиркизан              plavплав              modarмодар
             ljubičastљубичаст; modarмодар, indigoиндиго              ljubičastљубичаст, magentaмагента; ljubičastљубичаст              ružičastружичаст, rozaроза