Dutch edit

Etymology edit

Borrowed from French bivouaquer. Equivalent to bivak +‎ -eren.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /bivɑˈkeːrə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: bi‧vak‧ke‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb edit

bivakkeren

  1. to bivouac

Inflection edit

Conjugation of bivakkeren (weak)
infinitive bivakkeren
past singular bivakkeerde
past participle gebivakkeerd
infinitive bivakkeren
gerund bivakkeren n
present tense past tense
1st person singular bivakkeer bivakkeerde
2nd person sing. (jij) bivakkeert bivakkeerde
2nd person sing. (u) bivakkeert bivakkeerde
2nd person sing. (gij) bivakkeert bivakkeerde
3rd person singular bivakkeert bivakkeerde
plural bivakkeren bivakkeerden
subjunctive sing.1 bivakkere bivakkeerde
subjunctive plur.1 bivakkeren bivakkeerden
imperative sing. bivakkeer
imperative plur.1 bivakkeert
participles bivakkerend gebivakkeerd
1) Archaic.