buurten

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbyːr.tə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: buur‧ten

Etymology 1

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

buurten

1. plural of buurt

Etymology 2

Early 19th century. From buurt.

Verb

buurten

1. (intransitive) to visit a neighbour

Inflection

Conjugation of buurten (weak)
infinitive	buurten
past singular	buurtte
past participle	gebuurt
infinitive	buurten
gerund	buurten n
	present tense	past tense
1st person singular	buurt	buurtte
2nd person sing. (jij)	buurt	buurtte
2nd person sing. (u)	buurt	buurtte
2nd person sing. (gij)	buurt	buurtte
3rd person singular	buurt	buurtte
plural	buurten	buurtten
subjunctive sing.1	buurte	buurtte
subjunctive plur.1	buurten	buurtten
imperative sing.	buurt
imperative plur.1	buurt
participles	buurtend	gebuurt
1) Archaic.

Descendants

• → Sranan Tongo: birti