chycić

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *xytiti, from *xytъ +‎ *-iti.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈxɘ.t͡ɕit͡ɕ/

• (Masovia):
  • (Far Masovian) IPA^(key): /ˈxɘ.t͡ɕit͡ɕ/

• Rhymes: -ɘt͡ɕit͡ɕ
• Syllabification: chy‧cić

Verb

chycić pf

1. (transitive, dialectal, Far Masovian) Alternative form of chwycić

   Chyćiłem wróne w siodła. (Far Masovian) ― I grabbed a crow into the saddles.

Conjugation

Conjugation of chycić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		chycić
future tense	1st	chycę			chycimy
	2nd	chycisz			chycicie
	3rd	chyci			chycą
	impersonal	chyci się
past tense	1st	chyciłem, -(e)m chycił	chyciłam, -(e)m chyciła	chyciłom, -(e)m chyciło	chyciliśmy, -(e)śmy chycili	chyciłyśmy, -(e)śmy chyciły
	2nd	chyciłeś, -(e)ś chycił	chyciłaś, -(e)ś chyciła	chyciłoś, -(e)ś chyciło	chyciliście, -(e)ście chycili	chyciłyście, -(e)ście chyciły
	3rd	chycił	chyciła	chyciło	chycili	chyciły
	impersonal	chycono
conditional	1st	chyciłbym, bym chycił	chyciłabym, bym chyciła	chyciłobym, bym chyciło	chycilibyśmy, byśmy chycili	chyciłybyśmy, byśmy chyciły
	2nd	chyciłbyś, byś chycił	chyciłabyś, byś chyciła	chyciłobyś, byś chyciło	chycilibyście, byście chycili	chyciłybyście, byście chyciły
	3rd	chyciłby, by chycił	chyciłaby, by chyciła	chyciłoby, by chyciło	chyciliby, by chycili	chyciłyby, by chyciły
	impersonal	chycono by
imperative	1st	niech chycę			chyćmy
	2nd	chyć			chyćcie
	3rd	niech chyci			niech chycą
passive adjectival participle		chycony	chycona	chycone	chyceni	chycone
anterior adverbial participle		chyciwszy
verbal noun		chycenie

Derived terms

verb

• pochycić pf

 

Related terms

adjective

• chytry

 

nouns

• chwat
• chytrość

 

verb

• chwytać impf

 

Further reading

• chycić in Polish dictionaries at PWN
• Wojciech Grzegorzewicz (1894) “chyćić”, in Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 5, Krakow: Akademia Umiejętności, page 105