confisco
Catalan edit
Verb edit
confisco
Italian edit
Verb edit
confisco
Latin edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /konˈfis.koː/, [kõːˈfɪs̠koː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /konˈfis.ko/, [koɱˈfisko]
Verb edit
cōnfiscō (present infinitive cōnfiscāre, perfect active cōnfiscāvī, supine cōnfiscātum); first conjugation
- to seize for the public treasury; to confiscate
Conjugation edit
Descendants edit
- Bulgarian: конфискувам (konfiskuvam)
- Catalan: confiscar
- Danish: konfiskere
- Dutch: confisqueren
- English: confiscate
- Esperanto: konfiski
- French: confisquer
- Galician: confiscar
- Ancient Greek: ὁ φίσκος ἀναλαμβάνει (ho phískos analambánei)
- German: konfiszieren
- Ido: konfiskar
- Interlingue: confiscar
- Italian: confiscare
- Norman: confistchi (Jersey)
- Occitan: confiscar
- Polish: konfiskata
- Portuguese: confiscar
- Romanian: confisca
- Russian: конфисковать (konfiskovatʹ)
- Spanish: confiscar
- Swedish: konfiskera
References edit
- “confisco”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- confisco in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Portuguese edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
Noun edit
confisco m (plural confiscos)
- confiscation (the act or process of confiscating something)
- Synonym: confiscação
Etymology 2 edit
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb edit
confisco
Spanish edit
Verb edit
confisco