Latin edit

Etymology edit

From con- +‎ geminō (double).

Pronunciation edit

Verb edit

congeminō (present infinitive congemināre, perfect active congemināvī, supine congeminātum); first conjugation

  1. to redouble
  2. to repeat
  3. to reduplicate

Conjugation edit

   Conjugation of congeminō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present congeminō congeminās congeminat congemināmus congeminātis congeminant
imperfect congeminābam congeminābās congeminābat congeminābāmus congeminābātis congeminābant
future congeminābō congeminābis congeminābit congeminābimus congeminābitis congeminābunt
perfect congemināvī congemināvistī congemināvit congemināvimus congemināvistis congemināvērunt,
congemināvēre
pluperfect congemināveram congemināverās congemināverat congemināverāmus congemināverātis congemināverant
future perfect congemināverō congemināveris congemināverit congemināverimus congemināveritis congemināverint
passive present congeminor congemināris,
congemināre
congeminātur congemināmur congemināminī congeminantur
imperfect congeminābar congeminābāris,
congeminābāre
congeminābātur congeminābāmur congeminābāminī congeminābantur
future congeminābor congemināberis,
congeminābere
congeminābitur congeminābimur congeminābiminī congeminābuntur
perfect congeminātus + present active indicative of sum
pluperfect congeminātus + imperfect active indicative of sum
future perfect congeminātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present congeminem congeminēs congeminet congeminēmus congeminētis congeminent
imperfect congeminārem congeminārēs congemināret congeminārēmus congeminārētis congeminārent
perfect congemināverim congemināverīs congemināverit congemināverīmus congemināverītis congemināverint
pluperfect congemināvissem congemināvissēs congemināvisset congemināvissēmus congemināvissētis congemināvissent
passive present congeminer congeminēris,
congeminēre
congeminētur congeminēmur congeminēminī congeminentur
imperfect congeminārer congeminārēris,
congeminārēre
congeminārētur congeminārēmur congeminārēminī congeminārentur
perfect congeminātus + present active subjunctive of sum
pluperfect congeminātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present congeminā congemināte
future congeminātō congeminātō congeminātōte congeminantō
passive present congemināre congemināminī
future congeminātor congeminātor congeminantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives congemināre congemināvisse congeminātūrum esse congeminārī congeminātum esse congeminātum īrī
participles congemināns congeminātūrus congeminātus congeminandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
congeminandī congeminandō congeminandum congeminandō congeminātum congeminātū

Descendants edit

  • Catalan: conjuminar

References edit

  • congemino”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • congemino”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • congemino in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.