dictatus
Latin Edit
Pronunciation Edit
- (Classical) IPA(key): /dikˈtaː.tus/, [d̪ɪkˈt̪äːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /dikˈta.tus/, [d̪ikˈt̪äːt̪us]
Etymology 1 Edit
Perfect passive participle of dictō (“repeat, dictate”).
Participle Edit
dictātus (feminine dictāta, neuter dictātum); first/second-declension participle
- repeated, said often, having been repeated.
- dictated, having been dictated (for someone to write down).
- composed, expressed in writing, having been composed.
- prescribed, recommended, having been prescribed.
Declension Edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dictātus | dictāta | dictātum | dictātī | dictātae | dictāta | |
Genitive | dictātī | dictātae | dictātī | dictātōrum | dictātārum | dictātōrum | |
Dative | dictātō | dictātō | dictātīs | ||||
Accusative | dictātum | dictātam | dictātum | dictātōs | dictātās | dictāta | |
Ablative | dictātō | dictātā | dictātō | dictātīs | |||
Vocative | dictāte | dictāta | dictātum | dictātī | dictātae | dictāta |
Related terms Edit
Descendants Edit
Etymology 2 Edit
From dictō (“repeat, dictate”). This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.
Noun Edit
dictātus m (genitive dictātūs); fourth declension
Declension Edit
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | dictātus | dictātūs |
Genitive | dictātūs | dictātuum |
Dative | dictātuī | dictātibus |
Accusative | dictātum | dictātūs |
Ablative | dictātū | dictātibus |
Vocative | dictātus | dictātūs |
References Edit
- dictatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette