doctrina
CatalanEdit
EtymologyEdit
From Old Occitan doctrina, from Latin doctrīna.
PronunciationEdit
NounEdit
doctrina f (plural doctrines)
Derived termsEdit
Further readingEdit
- “doctrina” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “doctrina”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2023
- “doctrina” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “doctrina” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
LatinEdit
EtymologyEdit
From doctor (“teacher”) + -īna (feminine of -īnus).
PronunciationEdit
- (Classical) IPA(key): /dokˈtriː.na/, [d̪ɔkˈt̪riːnä]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /dokˈtri.na/, [d̪okˈt̪riːnä]
NounEdit
doctrīna f (genitive doctrīnae); first declension
- teaching, instruction
- doctrine
- 1719, Johann Jakob Brucker, (Please provide the book title or journal name):
- Tentamen Introductionis in Historiam Doctrinae Logicae de Ideis
- An Essay Introducing the History of the Logical Doctrine of Ideas
- learning, erudition
DeclensionEdit
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | doctrīna | doctrīnae |
Genitive | doctrīnae | doctrīnārum |
Dative | doctrīnae | doctrīnīs |
Accusative | doctrīnam | doctrīnās |
Ablative | doctrīnā | doctrīnīs |
Vocative | doctrīna | doctrīnae |
Related termsEdit
DescendantsEdit
ReferencesEdit
- “doctrina”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “doctrina”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- doctrina in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- doctrina in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- the origin, first beginnings of learning: incunabula doctrinae
- to have a theoretical knowledge of a thing: ratione, doctrina (opp. usu) aliquid cognitum habere
- to combine theory with practice: doctrinam ad usum adiungere
- a man perfect in all branches of learning: vir omni doctrina eruditus
- to be a man of great learning: doctrina abundare (De Or. 3. 16. 59)
- to have received only a moderate education: a doctrina mediocriter instructum esse
- sound knowledge; scholarship: doctrina exquisita, subtilis, elegans
- profound erudition: doctrina recondita
- to pass as a man of great learning: magnam doctrinae speciem prae se ferre
- the usual subjects taught to boys: doctrinae, quibus aetas puerilis impertiri solet (Nep. Att. 1. 2)
- Pythagoras' principles were widely propagated: Pythagorae doctrina longe lateque fluxit (Tusc. 4. 1. 2)
- systematic, methodical knowledge: ratio et doctrina
- the origin, first beginnings of learning: incunabula doctrinae
Old OccitanEdit
EtymologyEdit
Learned borrowing from Latin doctrīna.
NounEdit
doctrina f (oblique plural doctrinas, nominative singular doctrina, nominative plural doctrinas)
SpanishEdit
EtymologyEdit
NounEdit
doctrina f (plural doctrinas)
Derived termsEdit
VerbEdit
doctrina
- inflection of doctrinar:
Further readingEdit
- “doctrina”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014