doprawić

Polish

Etymology

From do- +‎ prawić.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔˈpra.vit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -avit͡ɕ
• Syllabification: do‧pra‧wić

Verb

doprawić pf (imperfective doprawiać)

1. (transitive) to season, to add (more) spices or herbs

Conjugation

Conjugation of doprawić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		doprawić
future tense	1st	doprawię			doprawimy
	2nd	doprawisz			doprawicie
	3rd	doprawi			doprawią
	impersonal	doprawi się
past tense	1st	doprawiłem, -(e)m doprawił	doprawiłam, -(e)m doprawiła	doprawiłom, -(e)m doprawiło	doprawiliśmy, -(e)śmy doprawili	doprawiłyśmy, -(e)śmy doprawiły
	2nd	doprawiłeś, -(e)ś doprawił	doprawiłaś, -(e)ś doprawiła	doprawiłoś, -(e)ś doprawiło	doprawiliście, -(e)ście doprawili	doprawiłyście, -(e)ście doprawiły
	3rd	doprawił	doprawiła	doprawiło	doprawili	doprawiły
	impersonal	doprawiono
conditional	1st	doprawiłbym, bym doprawił	doprawiłabym, bym doprawiła	doprawiłobym, bym doprawiło	doprawilibyśmy, byśmy doprawili	doprawiłybyśmy, byśmy doprawiły
	2nd	doprawiłbyś, byś doprawił	doprawiłabyś, byś doprawiła	doprawiłobyś, byś doprawiło	doprawilibyście, byście doprawili	doprawiłybyście, byście doprawiły
	3rd	doprawiłby, by doprawił	doprawiłaby, by doprawiła	doprawiłoby, by doprawiło	doprawiliby, by doprawili	doprawiłyby, by doprawiły
	impersonal	doprawiono by
imperative	1st	niech doprawię			doprawmy
	2nd	dopraw			doprawcie
	3rd	niech doprawi			niech doprawią
passive adjectival participle		doprawiony	doprawiona	doprawione	doprawieni	doprawione
anterior adverbial participle		doprawiwszy
verbal noun		doprawienie

Derived terms

noun

• doprawa

 

Further reading

• doprawić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• doprawić in Polish dictionaries at PWN