Dutch

edit

Etymology

edit

Perhaps borrowed. Equivalent to dynamiet +‎ eren. Cf. French dynamiter.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˌdinaːmiˈteːrə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: dy‧na‧mi‧te‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

edit

dynamiteren

  1. (transitive) to dynamite

Inflection

edit
Conjugation of dynamiteren (weak)
infinitive dynamiteren
past singular dynamiteerde
past participle gedynamiteerd
infinitive dynamiteren
gerund dynamiteren n
present tense past tense
1st person singular dynamiteer dynamiteerde
2nd person sing. (jij) dynamiteert, dynamiteer2 dynamiteerde
2nd person sing. (u) dynamiteert dynamiteerde
2nd person sing. (gij) dynamiteert dynamiteerde
3rd person singular dynamiteert dynamiteerde
plural dynamiteren dynamiteerden
subjunctive sing.1 dynamitere dynamiteerde
subjunctive plur.1 dynamiteren dynamiteerden
imperative sing. dynamiteer
imperative plur.1 dynamiteert
participles dynamiterend gedynamiteerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
edit