dziad

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *dědъ.

Pronunciation

• IPA^(key): /d͡ʑat/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -at
• Syllabification: dziad

Noun

dziad m pers (diminutive dziadek)

1. (archaic or augmentative) grandfather

   z dziada pradziada ― for generations (literally, “since the grandfather of the great-grandfather”)

Declension

Declension of dziad

	singular	plural
nominative	dziad	dziadowie/dziady (deprecative)
genitive	dziada	dziadów
dative	dziadowi	dziadom
accusative	dziada	dziadów
instrumental	dziadem	dziadami
locative	dziadzie	dziadach
vocative	dziadzie	dziadowie

Noun

dziad m pers

1. (derogatory) old man
2. (derogatory) beggar
3. (derogatory, figurative) hell, devil

Declension

Declension of dziad

	singular	plural
nominative	dziad	dziady
genitive	dziada	dziadów
dative	dziadowi	dziadom
accusative	dziada	dziadów
instrumental	dziadem	dziadami
locative	dziadzie	dziadach
vocative	dziadzie/dziadu	dziady

Noun

dziad m inan

1. (paganism, Slavic mythology, in the plural) pagan ritual involving the summoning of apparitions
2. (botany, chiefly in the plural) bur, burr (of burdock)

   Synonyms: czep, rzep

3. (chiefly in the plural) blackberry shrub or fruit

Declension

Declension of dziad

	singular	plural
nominative	dziad	dziady
genitive	dziadu	dziadów
dative	dziadowi	dziadom
accusative	dziad	dziady
instrumental	dziadem	dziadami
locative	dziadzie	dziadach
vocative	dziadzie	dziady

Derived terms

phrase

• dziad swoje, baba swoje

 

Further reading

• dziad in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dziad in Polish dictionaries at PWN