eenduidig
Dutch edit
Etymology edit
From een (“one”) + duiden (“to refer to, explain”) + -ig (“-y”), calque of German eindeutig.
Pronunciation edit
Adjective edit
eenduidig (comparative eenduidiger, superlative eenduidigst)
- univocal (having only one possible meaning) [from early 20th c.]
Inflection edit
| Inflection of eenduidig | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | eenduidig | |||
| inflected | eenduidige | |||
| comparative | eenduidiger | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | eenduidig | eenduidiger | het eenduidigst het eenduidigste | |
| indefinite | m./f. sing. | eenduidige | eenduidigere | eenduidigste |
| n. sing. | eenduidig | eenduidiger | eenduidigste | |
| plural | eenduidige | eenduidigere | eenduidigste | |
| definite | eenduidige | eenduidigere | eenduidigste | |
| partitive | eenduidigs | eenduidigers | — | |