Dutch

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

Borrowed from English electrocute. Equivalent to a blend of elektro- +‎ executeren.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /eːˌlɛk.troː.kyˈteː.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: elek‧tro‧cu‧te‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

edit

elektrocuteren

  1. (transitive) to electrocute

Inflection

edit
Conjugation of elektrocuteren (weak)
infinitive elektrocuteren
past singular elektrocuteerde
past participle geëlektrocuteerd
infinitive elektrocuteren
gerund elektrocuteren n
present tense past tense
1st person singular elektrocuteer elektrocuteerde
2nd person sing. (jij) elektrocuteert, elektrocuteer2 elektrocuteerde
2nd person sing. (u) elektrocuteert elektrocuteerde
2nd person sing. (gij) elektrocuteert elektrocuteerde
3rd person singular elektrocuteert elektrocuteerde
plural elektrocuteren elektrocuteerden
subjunctive sing.1 elektrocutere elektrocuteerde
subjunctive plur.1 elektrocuteren elektrocuteerden
imperative sing. elektrocuteer
imperative plur.1 elektrocuteert
participles elektrocuterend geëlektrocuteerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

edit