etiket

See also: etiquette

Dutch

Etymology

Borrowed from French étiquette.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌeː.tiˈkɛt/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: eti‧ket
• Rhymes: -ɛt

Noun

etiket n (plural etiketten, diminutive etiketje n)

1. label, tag

Synonyms

• label

Descendants

• Afrikaans: etiket
• → Indonesian: etiket

Indonesian

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈɛtikɛt̚]
• Hyphenation: èti‧kèt

Etymology 1

From Dutch etiket (“tag, label”).

Noun

ètikèt (plural etiket-etiket, first-person possessive etiketku, second-person possessive etiketmu, third-person possessive etiketnya)

1. label, tag

   Synonym: label

Etymology 2

From Dutch etiquette, ultimately from French étiquette.

Noun

ètikèt (plural etiket-etiket, first-person possessive etiketku, second-person possessive etiketmu, third-person possessive etiketnya)

1. etiquette:
   1. The forms required by a good upbringing, or prescribed by authority, to be observed in social or official life; observance of the proprieties of rank and occasion; conventional decorum; ceremonial code of polite society.
   2. The customary behavior of members of a profession, business, law, or sports team towards each other.

Further reading

• “etiket” in Kamus Besar Bahasa Indonesia, Jakarta: Agency for Language Development and Cultivation – Ministry of Education, Culture, Research, and Technology of the Republic of Indonesia, 2016.

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish اتیكت (etiket), from French étiquette.

Pronunciation

• IPA^(key): /eticet/

• Audio:

  (file)

Noun

etiket (definite accusative etiketi, plural etiketler)

1. label, tag

Declension

Inflection
Nominative	etiket
Definite accusative	etiketi
	Singular	Plural
Nominative	etiket	etiketler
Definite accusative	etiketi	etiketleri
Dative	etikete	etiketlere
Locative	etikette	etiketlerde
Ablative	etiketten	etiketlerden
Genitive	etiketin	etiketlerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular etiketim etiketlerim 2nd singular etiketin etiketlerin 3rd singular etiketi etiketleri 1st plural etiketimiz etiketlerimiz 2nd plural etiketiniz etiketleriniz 3rd plural etiketleri etiketleri Definite accusative Singular Plural 1st singular etiketimi etiketlerimi 2nd singular etiketini etiketlerini 3rd singular etiketini etiketlerini 1st plural etiketimizi etiketlerimizi 2nd plural etiketinizi etiketlerinizi 3rd plural etiketlerini etiketlerini Dative Singular Plural 1st singular etiketime etiketlerime 2nd singular etiketine etiketlerine 3rd singular etiketine etiketlerine 1st plural etiketimize etiketlerimize 2nd plural etiketinize etiketlerinize 3rd plural etiketlerine etiketlerine Locative Singular Plural 1st singular etiketimde etiketlerimde 2nd singular etiketinde etiketlerinde 3rd singular etiketinde etiketlerinde 1st plural etiketimizde etiketlerimizde 2nd plural etiketinizde etiketlerinizde 3rd plural etiketlerinde etiketlerinde Ablative Singular Plural 1st singular etiketimden etiketlerimden 2nd singular etiketinden etiketlerinden 3rd singular etiketinden etiketlerinden 1st plural etiketimizden etiketlerimizden 2nd plural etiketinizden etiketlerinizden 3rd plural etiketlerinden etiketlerinden Genitive Singular Plural 1st singular etiketimin etiketlerimin 2nd singular etiketinin etiketlerinin 3rd singular etiketinin etiketlerinin 1st plural etiketimizin etiketlerimizin 2nd plural etiketinizin etiketlerinizin 3rd plural etiketlerinin etiketlerinin