fissura
French edit
Verb edit
fissura
- third-person singular past historic of fissurer
Anagrams edit
Latin edit
Pronunciation edit
- fissūra: (Classical) IPA(key): /fisˈsuː.ra/, [fɪs̠ˈs̠uːrä]
- fissūra: (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /fisˈsu.ra/, [fisˈsuːrä]
- fissūrā: (Classical) IPA(key): /fisˈsuː.raː/, [fɪs̠ˈs̠uːräː]
- fissūrā: (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /fisˈsu.ra/, [fisˈsuːrä]
Etymology 1 edit
From findō (“to cleave, split, divide”) + -tūra (nominal suffix).
Noun edit
fissūra f (genitive fissūrae); first declension
- (Late Latin) a cleft, chink; a fissure
Inflection edit
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | fissūra | fissūrae |
Genitive | fissūrae | fissūrārum |
Dative | fissūrae | fissūrīs |
Accusative | fissūram | fissūrās |
Ablative | fissūrā | fissūrīs |
Vocative | fissūra | fissūrae |
Descendants edit
Etymology 2 edit
See the etymology of the corresponding lemma form.
Participle edit
fissūra
- inflection of fissūrus:
fissūrā
References edit
- “fissura”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- fissura in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Portuguese edit
Pronunciation edit
- Rhymes: -uɾɐ
- Hyphenation: fis‧su‧ra
Etymology 1 edit
Noun edit
fissura f (plural fissuras)
Etymology 2 edit
Verb edit
fissura
- inflection of fissurar: