fuiven
Dutch edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
From fuif.
Verb edit
fuiven
- (intransitive) to party
- Synonym: feesten
Inflection edit
Inflection of fuiven (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | fuiven | |||
past singular | fuifde | |||
past participle | gefuifd | |||
infinitive | fuiven | |||
gerund | fuiven n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | fuif | fuifde | ||
2nd person sing. (jij) | fuift | fuifde | ||
2nd person sing. (u) | fuift | fuifde | ||
2nd person sing. (gij) | fuift | fuifde | ||
3rd person singular | fuift | fuifde | ||
plural | fuiven | fuifden | ||
subjunctive sing.1 | fuive | fuifde | ||
subjunctive plur.1 | fuiven | fuifden | ||
imperative sing. | fuif | |||
imperative plur.1 | fuift | |||
participles | fuivend | gefuifd | ||
1) Archaic. |
Etymology 2 edit
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun edit
fuiven