gijzelen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch giselen. Equivalent to gijzel +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɣɛi̯.zə.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: gij‧ze‧len
• Rhymes: -ɛi̯zələn

Verb

gijzelen

1. (transitive) to take hostage

Conjugation

Conjugation of gijzelen (weak)
infinitive	gijzelen
past singular	gijzelde
past participle	gegijzeld
infinitive	gijzelen
gerund	gijzelen n
	present tense	past tense
1st person singular	gijzel	gijzelde
2nd person sing. (jij)	gijzelt, gijzel2	gijzelde
2nd person sing. (u)	gijzelt	gijzelde
2nd person sing. (gij)	gijzelt	gijzelde
3rd person singular	gijzelt	gijzelde
plural	gijzelen	gijzelden
subjunctive sing.1	gijzele	gijzelde
subjunctive plur.1	gijzelen	gijzelden
imperative sing.	gijzel
imperative plur.1	gijzelt
participles	gijzelend	gegijzeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• gijzeling