inaugurare
See also: inauguraré
Asturian edit
Verb edit
inaugurare
Italian edit
Etymology edit
From Latin inaugurāre (“approve on the basis of omens”).
Pronunciation edit
Verb edit
inauguràre (first-person singular present inàuguro, first-person singular past historic inaugurài, past participle inauguràto, auxiliary avére) (transitive)
- (literally) to inaugurate
- to christen, open, unveil, start, launch, see in (something)
- (informal) to use for the first time
Conjugation edit
Conjugation of inauguràre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
Related terms edit
Anagrams edit
Latin edit
Verb edit
inaugurāre
- inflection of inaugurō:
Romanian edit
Etymology edit
Noun edit
inaugurare f (plural inaugurări)
Declension edit
Declension of inaugurare
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) inaugurare | inaugurarea | (niște) inaugurări | inaugurările |
genitive/dative | (unei) inaugurări | inaugurării | (unor) inaugurări | inaugurărilor |
vocative | inaugurare, inaugurareo | inaugurărilor |
Spanish edit
Verb edit
inaugurare