jachten

See also: Jachten

Dutch

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɑxtən

Etymology 1

From Middle Dutch jachtern.

Verb

jachten

1. to be hasty, hurry up

   Hij jachtte door het station om zijn trein te halen. ― He hurried through the station to catch his train.

   Ze jachtte naar de winkel voordat die sloot. ― She hastened to the store before it closed.

   Stop met jachten, we hebben genoeg tijd. ― Stop hurrying, we have plenty of time.

Inflection

Conjugation of jachten (weak)
infinitive	jachten
past singular	jachtte
past participle	gejacht
infinitive	jachten
gerund	jachten n
	present tense	past tense
1st person singular	jacht	jachtte
2nd person sing. (jij)	jacht	jachtte
2nd person sing. (u)	jacht	jachtte
2nd person sing. (gij)	jacht	jachtte
3rd person singular	jacht	jachtte
plural	jachten	jachtten
subjunctive sing.1	jachte	jachtte
subjunctive plur.1	jachten	jachtten
imperative sing.	jacht
imperative plur.1	jacht
participles	jachtend	gejacht
1) Archaic.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

jachten

1. plural of jacht