kóma

See also: koma, Koma, and kòma

Czech

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈkoːma]

Noun

kóma n

1. coma (deep sleep)

   Synonym: bezvědomí

Declension

This noun needs an inflection-table template.

Further reading

• “kóma”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
• “kóma”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
• “kóma”, in Internetová jazyková příručka (in Czech)

Hungarian

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈkoːmɒ]
• Hyphenation: kó‧ma
• Rhymes: -mɒ

Noun

kóma (plural kómák)

1. coma (deep sleep)

Declension

Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
	singular	plural
nominative	kóma	kómák
accusative	kómát	kómákat
dative	kómának	kómáknak
instrumental	kómával	kómákkal
causal-final	kómáért	kómákért
translative	kómává	kómákká
terminative	kómáig	kómákig
essive-formal	kómaként	kómákként
essive-modal	—	—
inessive	kómában	kómákban
superessive	kómán	kómákon
adessive	kómánál	kómáknál
illative	kómába	kómákba
sublative	kómára	kómákra
allative	kómához	kómákhoz
elative	kómából	kómákból
delative	kómáról	kómákról
ablative	kómától	kómáktól
non-attributive possessive - singular	kómáé	kómáké
non-attributive possessive - plural	kómáéi	kómákéi

Possessive forms of kóma
possessor	single possession	multiple possessions
1st person sing.	kómám	kómáim
2nd person sing.	kómád	kómáid
3rd person sing.	kómája	kómái
1st person plural	kómánk	kómáink
2nd person plural	kómátok	kómáitok
3rd person plural	kómájuk	kómáik

Lingala

Etymology 1

From Dutch komma or English comma.

Noun

kóma class 9 (plural kóma class 10, colloquial plural bakóma class 2)

1. comma

Etymology 2

Verb

-kóma (infinitive kokóma)

1. to arrive
2. to become

See also

• -koma