kenmerken

Dutch

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Etymology 1

From kenmerk +‎ -en.

Verb

kenmerken

1. to characterize

Inflection

Conjugation of kenmerken (weak)
infinitive	kenmerken
past singular	kenmerkte
past participle	gekenmerkt
infinitive	kenmerken
gerund	kenmerken n
	present tense	past tense
1st person singular	kenmerk	kenmerkte
2nd person sing. (jij)	kenmerkt, kenmerk2	kenmerkte
2nd person sing. (u)	kenmerkt	kenmerkte
2nd person sing. (gij)	kenmerkt	kenmerkte
3rd person singular	kenmerkt	kenmerkte
plural	kenmerken	kenmerkten
subjunctive sing.1	kenmerke	kenmerkte
subjunctive plur.1	kenmerken	kenmerkten
imperative sing.	kenmerk
imperative plur.1	kenmerkt
participles	kenmerkend	gekenmerkt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• kenmerk

Descendants

• Afrikaans: kenmerk

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

kenmerken

1. plural of kenmerk