laaiend

Dutch

Etymology

From laaien.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈlaːi̯.ənt/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: laai‧end
• Rhymes: -aːi̯ənt

Adjective

laaiend (comparative laaiender, superlative laaiendst)

1. furious, enraged

   De lerares was laaiend, toen ze de spiekbriefjes ontdekte.

   The teacher was furious when she discovered the cheat sheets.

Inflection

Declension of laaiend
uninflected	laaiend
inflected	laaiende
comparative	laaiender
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		laaiend	laaiender	het laaiendst het laaiendste
indefinite	m./f. sing.	laaiende	laaiendere	laaiendste
	n. sing.	laaiend	laaiender	laaiendste
	plural	laaiende	laaiendere	laaiendste
definite		laaiende	laaiendere	laaiendste
partitive		laaiends	laaienders	—

Adverb

laaiend

1. fiercely, intensely, ferociously

   Ze waren laaiend enthousiast over de nieuwe brandblussers.

   They were intensely enthusiastic about the new fire extinguishers.

Participle

laaiend

1. present participle of laaien

Declension

Declension of laaiend
uninflected	laaiend
inflected	laaiende
		positive
predicative/adverbial		laaiend laaiende
indefinite	m./f. sing.	laaiende
	n. sing.	laaiend
	plural	laaiende
definite		laaiende
partitive		laaiends