laaien
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch laeyen. Equivalent to laai + -en, see there for further etymology.
Pronunciation edit
Verb edit
laaien
- (intransitive, of fire) to rage, to burn ferociously
Inflection edit
Inflection of laaien (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | laaien | |||
past singular | laaide | |||
past participle | gelaaid | |||
infinitive | laaien | |||
gerund | laaien n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | laai | laaide | ||
2nd person sing. (jij) | laait | laaide | ||
2nd person sing. (u) | laait | laaide | ||
2nd person sing. (gij) | laait | laaide | ||
3rd person singular | laait | laaide | ||
plural | laaien | laaiden | ||
subjunctive sing.1 | laaie | laaide | ||
subjunctive plur.1 | laaien | laaiden | ||
imperative sing. | laai | |||
imperative plur.1 | laait | |||
participles | laaiend | gelaaid | ||
1) Archaic. |
Synonyms edit
- (to burn): vlammen