Dutch

edit

Etymology

edit

From French lamenter.

Pronunciation

edit
  • Audio:(file)

Verb

edit

lamenteren

  1. to lament, to whine

Inflection

edit
Conjugation of lamenteren (weak)
infinitive lamenteren
past singular lamenteerde
past participle gelamenteerd
infinitive lamenteren
gerund lamenteren n
present tense past tense
1st person singular lamenteer lamenteerde
2nd person sing. (jij) lamenteert, lamenteer2 lamenteerde
2nd person sing. (u) lamenteert lamenteerde
2nd person sing. (gij) lamenteert lamenteerde
3rd person singular lamenteert lamenteerde
plural lamenteren lamenteerden
subjunctive sing.1 lamentere lamenteerde
subjunctive plur.1 lamenteren lamenteerden
imperative sing. lamenteer
imperative plur.1 lamenteert
participles lamenterend gelamenteerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

edit

Descendants

edit
  • Negerhollands: lamenteer