maino
See also: mainò
Galician
editEtymology
editAttested since 1838. Probably a deverbal adjective from amainar (“to calm down”), itself probably from Old Occitan amainà (“to tame, to calm down”), from Latin mansiō (“mansion, house”).[1]
Pronunciation
editAdjective
editmaino (feminine maina, masculine plural mainos, feminine plural mainas)
Derived terms
editNoun
editmaino m (plural mainos)
- ragworm (Hediste diversicolor); often used as bait in fishing
Related terms
editReferences
edit- “maino” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “maino” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “maino” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
- ^ Joan Coromines, José A. Pascual (1983–1991) “amainar”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico (in Spanish), Madrid: Gredos