moraliseren
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch moraliseren, from Middle French moraliser.
Pronunciation edit
Verb edit
moraliseren
- (intransitive) to moralise, to moralize
Inflection edit
Inflection of moraliseren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | moraliseren | |||
past singular | moraliseerde | |||
past participle | gemoraliseerd | |||
infinitive | moraliseren | |||
gerund | moraliseren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | moraliseer | moraliseerde | ||
2nd person sing. (jij) | moraliseert | moraliseerde | ||
2nd person sing. (u) | moraliseert | moraliseerde | ||
2nd person sing. (gij) | moraliseert | moraliseerde | ||
3rd person singular | moraliseert | moraliseerde | ||
plural | moraliseren | moraliseerden | ||
subjunctive sing.1 | moralisere | moraliseerde | ||
subjunctive plur.1 | moraliseren | moraliseerden | ||
imperative sing. | moraliseer | |||
imperative plur.1 | moraliseert | |||
participles | moraliserend | gemoraliseerd | ||
1) Archaic. |