Polish edit

Etymology edit

From nad- +‎ gonić.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /nadˈɡɔ.ɲit͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
  • Syllabification: nad‧go‧nić

Verb edit

nadgonić pf (imperfective nadganiać)

  1. (transitive, colloquial) to catch up on, to make up for
    Synonyms: podgonić, nadrobić, odrobić, odpracować

Conjugation edit

Conjugation of nadgonić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive nadgonić
future tense 1st nadgonię nadgonimy
2nd nadgonisz nadgonicie
3rd nadgoni nadgonią
impersonal nadgoni się
past tense 1st nadgoniłem,
-(e)m nadgonił
nadgoniłam,
-(e)m nadgoniła
nadgoniłom,
-(e)m nadgoniło
nadgoniliśmy,
-(e)śmy nadgonili
nadgoniłyśmy,
-(e)śmy nadgoniły
2nd nadgoniłeś,
-(e)ś nadgonił
nadgoniłaś,
-(e)ś nadgoniła
nadgoniłoś,
-(e)ś nadgoniło
nadgoniliście,
-(e)ście nadgonili
nadgoniłyście,
-(e)ście nadgoniły
3rd nadgonił nadgoniła nadgoniło nadgonili nadgoniły
impersonal nadgoniono
conditional 1st nadgoniłbym,
bym nadgonił
nadgoniłabym,
bym nadgoniła
nadgoniłobym,
bym nadgoniło
nadgonilibyśmy,
byśmy nadgonili
nadgoniłybyśmy,
byśmy nadgoniły
2nd nadgoniłbyś,
byś nadgonił
nadgoniłabyś,
byś nadgoniła
nadgoniłobyś,
byś nadgoniło
nadgonilibyście,
byście nadgonili
nadgoniłybyście,
byście nadgoniły
3rd nadgoniłby,
by nadgonił
nadgoniłaby,
by nadgoniła
nadgoniłoby,
by nadgoniło
nadgoniliby,
by nadgonili
nadgoniłyby,
by nadgoniły
impersonal nadgoniono by
imperative 1st niech nadgonię nadgońmy
2nd nadgoń nadgońcie
3rd niech nadgoni niech nadgonią
passive adjectival participle nadgoniony nadgoniona nadgonione nadgonieni nadgonione
anterior adverbial participle nadgoniwszy
verbal noun nadgonienie

Further reading edit

  • nadgonić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • nadgonić in Polish dictionaries at PWN