neutraliseren
Dutch edit
Etymology edit
Probably borrowed from French neutraliser. Equivalent to neutraal + -iseren. First attested in the seventeenth century.
Pronunciation edit
Verb edit
neutraliseren
- (transitive) to neutralise
Inflection edit
Inflection of neutraliseren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | neutraliseren | |||
past singular | neutraliseerde | |||
past participle | geneutraliseerd | |||
infinitive | neutraliseren | |||
gerund | neutraliseren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | neutraliseer | neutraliseerde | ||
2nd person sing. (jij) | neutraliseert | neutraliseerde | ||
2nd person sing. (u) | neutraliseert | neutraliseerde | ||
2nd person sing. (gij) | neutraliseert | neutraliseerde | ||
3rd person singular | neutraliseert | neutraliseerde | ||
plural | neutraliseren | neutraliseerden | ||
subjunctive sing.1 | neutralisere | neutraliseerde | ||
subjunctive plur.1 | neutraliseren | neutraliseerden | ||
imperative sing. | neutraliseer | |||
imperative plur.1 | neutraliseert | |||
participles | neutraliserend | geneutraliseerd | ||
1) Archaic. |