nuanceren
Dutch edit
Etymology edit
Borrowed from French nuancer. Equivalent to nuance + -eren.
Pronunciation edit
Verb edit
nuanceren
- (transitive) to nuance, to detail
Inflection edit
Conjugation of nuanceren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | nuanceren | |||
past singular | nuanceerde | |||
past participle | genuanceerd | |||
infinitive | nuanceren | |||
gerund | nuanceren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | nuanceer | nuanceerde | ||
2nd person sing. (jij) | nuanceert | nuanceerde | ||
2nd person sing. (u) | nuanceert | nuanceerde | ||
2nd person sing. (gij) | nuanceert | nuanceerde | ||
3rd person singular | nuanceert | nuanceerde | ||
plural | nuanceren | nuanceerden | ||
subjunctive sing.1 | nuancere | nuanceerde | ||
subjunctive plur.1 | nuanceren | nuanceerden | ||
imperative sing. | nuanceer | |||
imperative plur.1 | nuanceert | |||
participles | nuancerend | genuanceerd | ||
1) Archaic. |