obrączkować
Polish
editEtymology
editFrom obrączka + -ować. First attested in 1766.[1]
Pronunciation
editVerb
editobrączkować impf
- (transitive) to ring (to attach a ring to, especially for identification of an animal)
- Synonym: zaobrączkowywać
- (transitive, of animals) to ring (to peck or gnaw a strip of bark on the trunk or branch of a tree or shrub)
- (transitive) to ring; to girdle (to make an incision around; to girdle; to cut away a circular tract of bark from a tree for various purposes)
- (transitive, obsolete) to ring (to engrave a ring or circle in a coin)
Conjugation
editDerived terms
editadjectives
nouns
verbs
- zaobrączkować pf, zaobrączkowywać impf
References
editFurther reading
edit- obrączkować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- obrączkować in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “obrączkować”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “obrączkować”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “obrączkować”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 504
- obrączkować in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego