odgłosić

Polish

From od- +‎ głosić.^[1] First attested in 1798.^[2]

odgłosić pf (imperfective odgłaszać)^[3]

Conjugation of odgłosić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		odgłosić
future tense	1^st	odgłoszę			odgłosimy
	2^nd	odgłosisz			odgłosicie
	3^rd	odgłosi			odgłoszą
	impersonal	odgłosi się
past tense	1^st	odgłosiłem, -(e)m odgłosił	odgłosiłam, -(e)m odgłosiła	odgłosiłom, -(e)m odgłosiło	odgłosiliśmy, -(e)śmy odgłosili	odgłosiłyśmy, -(e)śmy odgłosiły
	2^nd	odgłosiłeś, -(e)ś odgłosił	odgłosiłaś, -(e)ś odgłosiła	odgłosiłoś, -(e)ś odgłosiło	odgłosiliście, -(e)ście odgłosili	odgłosiłyście, -(e)ście odgłosiły
	3^rd	odgłosił	odgłosiła	odgłosiło	odgłosili	odgłosiły
	impersonal	odgłoszono
conditional	1^st	odgłosiłbym, bym odgłosił	odgłosiłabym, bym odgłosiła	odgłosiłobym, bym odgłosiło	odgłosilibyśmy, byśmy odgłosili	odgłosiłybyśmy, byśmy odgłosiły
	2^nd	odgłosiłbyś, byś odgłosił	odgłosiłabyś, byś odgłosiła	odgłosiłobyś, byś odgłosiło	odgłosilibyście, byście odgłosili	odgłosiłybyście, byście odgłosiły
	3^rd	odgłosiłby, by odgłosił	odgłosiłaby, by odgłosiła	odgłosiłoby, by odgłosiło	odgłosiliby, by odgłosili	odgłosiłyby, by odgłosiły
	impersonal	odgłoszono by
imperative	1^st	niech odgłoszę			odgłośmy
	2^nd	odgłoś			odgłoście
	3^rd	niech odgłosi			niech odgłoszą
passive adjectival participle		odgłoszony	odgłoszona	odgłoszone	odgłoszeni	odgłoszone
anterior adverbial participle		odgłosiwszy
verbal noun		odgłoszenie

^ J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “odgłosić”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 599
^ Gazeta Warszawska (in Polish), number 27, 1798 April 3, page 408
^ “odgłosić”, in Słownik gramatyczny języka polskiego [Grammatical Dictionary of Polish], 2022