omieszkać

Polish

From o- +‎ mieszkać.

omieszkać pf

(transitive, strictly in the negative) to make a point of doing something, to be sure to do it
Nie omieszkam jej powiedzieć. ― I'll make a point of telling her.

Conjugation of omieszkać pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		omieszkać
future tense	1^st	omieszkam			omieszkamy
	2^nd	omieszkasz			omieszkacie
	3^rd	omieszka			omieszkają
	impersonal	omieszka się
past tense	1^st	omieszkałem, -(e)m omieszkał	omieszkałam, -(e)m omieszkała	omieszkałom, -(e)m omieszkało	omieszkaliśmy, -(e)śmy omieszkali	omieszkałyśmy, -(e)śmy omieszkały
	2^nd	omieszkałeś, -(e)ś omieszkał	omieszkałaś, -(e)ś omieszkała	omieszkałoś, -(e)ś omieszkało	omieszkaliście, -(e)ście omieszkali	omieszkałyście, -(e)ście omieszkały
	3^rd	omieszkał	omieszkała	omieszkało	omieszkali	omieszkały
	impersonal	omieszkano
conditional	1^st	omieszkałbym, bym omieszkał	omieszkałabym, bym omieszkała	omieszkałobym, bym omieszkało	omieszkalibyśmy, byśmy omieszkali	omieszkałybyśmy, byśmy omieszkały
	2^nd	omieszkałbyś, byś omieszkał	omieszkałabyś, byś omieszkała	omieszkałobyś, byś omieszkało	omieszkalibyście, byście omieszkali	omieszkałybyście, byście omieszkały
	3^rd	omieszkałby, by omieszkał	omieszkałaby, by omieszkała	omieszkałoby, by omieszkało	omieszkaliby, by omieszkali	omieszkałyby, by omieszkały
	impersonal	omieszkano by
imperative	1^st	niech omieszkam			omieszkajmy
	2^nd	omieszkaj			omieszkajcie
	3^rd	niech omieszka			niech omieszkają
anterior adverbial participle		omieszkawszy
verbal noun		omieszkanie