onderschrijden

Dutch

Etymology

From onder- +‎ schrijden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔn.dərˈsxrɛi̯.də(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: on‧der‧schrij‧den
• Rhymes: -ɛi̯dən

Verb

onderschrijden

1. (transitive) to stay in the boundary or limit
2. (transitive) to subceed, to not exceed

Inflection

Conjugation of onderschrijden (strong class 1, prefixed)
infinitive	onderschrijden
past singular	onderschreed
past participle	onderschreden
infinitive	onderschrijden
gerund	onderschrijden n
	present tense	past tense
1st person singular	onderschrijd	onderschreed
2nd person sing. (jij)	onderschrijdt	onderschreed
2nd person sing. (u)	onderschrijdt	onderschreed
2nd person sing. (gij)	onderschrijdt	onderschreedt
3rd person singular	onderschrijdt	onderschreed
plural	onderschrijden	onderschreden
subjunctive sing.1	onderschrijde	onderschrede
subjunctive plur.1	onderschrijden	onderschreden
imperative sing.	onderschrijd
imperative plur.1	onderschrijdt
participles	onderschrijdend	onderschreden
1) Archaic.