ontbloesemen
Dutch edit
Etymology edit
From bloesem (“blossom”) + ont- -en (“privative circumfix”) or ont- (“privative prefix”) + bloesemen (“to blossom, get flowers”).
Pronunciation edit
Verb edit
ontbloesemen
- (transitive) to remove the flowers from, to deflower
Inflection edit
| Conjugation of ontbloesemen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ontbloesemen | |||
| past singular | ontbloesemde | |||
| past participle | ontbloesemd | |||
| infinitive | ontbloesemen | |||
| gerund | ontbloesemen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ontbloesem | ontbloesemde | ||
| 2nd person sing. (jij) | ontbloesemt | ontbloesemde | ||
| 2nd person sing. (u) | ontbloesemt | ontbloesemde | ||
| 2nd person sing. (gij) | ontbloesemt | ontbloesemde | ||
| 3rd person singular | ontbloesemt | ontbloesemde | ||
| plural | ontbloesemen | ontbloesemden | ||
| subjunctive sing.1 | ontbloeseme | ontbloesemde | ||
| subjunctive plur.1 | ontbloesemen | ontbloesemden | ||
| imperative sing. | ontbloesem | |||
| imperative plur.1 | ontbloesemt | |||
| participles | ontbloesemend | ontbloesemd | ||
| 1) Archaic. | ||||