ontfonkeren

Dutch

Alternative forms

• ontvonkeren

Etymology

From ont- (“inchoative prefix”) +‎ fonkeren (“to sparkle”) or ontvonken (“to ignite, begin to spark”) +‎ -eren (“frequentive suffix”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔntˈfɔŋkərə(n)/
• Hyphenation: ont‧fon‧ke‧ren
• Rhymes: -ɔŋkərən

Verb

ontfonkeren

1. (transitive, obsolete) make sparkle

Inflection

Conjugation of ontfonkeren (weak, prefixed)
infinitive	ontfonkeren
past singular	ontfonkerde
past participle	ontfonkerd
infinitive	ontfonkeren
gerund	ontfonkeren n
	present tense	past tense
1st person singular	ontfonker	ontfonkerde
2nd person sing. (jij)	ontfonkert	ontfonkerde
2nd person sing. (u)	ontfonkert	ontfonkerde
2nd person sing. (gij)	ontfonkert	ontfonkerde
3rd person singular	ontfonkert	ontfonkerde
plural	ontfonkeren	ontfonkerden
subjunctive sing.1	ontfonkere	ontfonkerde
subjunctive plur.1	ontfonkeren	ontfonkerden
imperative sing.	ontfonker
imperative plur.1	ontfonkert
participles	ontfonkerend	ontfonkerd
1) Archaic.