ontglijden
Dutch edit
Etymology edit
From ont- (“de-, away”) + glijden (“to slip”).
Pronunciation edit
Verb edit
ontglijden
- (intransitive) to slip away
- (intransitive) to become lost
- (intransitive) to get away, to escape
Inflection edit
| Inflection of ontglijden (strong class 1, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ontglijden | |||
| past singular | ontgleed | |||
| past participle | ontgleden | |||
| infinitive | ontglijden | |||
| gerund | ontglijden n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ontglijd | ontgleed | ||
| 2nd person sing. (jij) | ontglijdt | ontgleed | ||
| 2nd person sing. (u) | ontglijdt | ontgleed | ||
| 2nd person sing. (gij) | ontglijdt | ontgleedt | ||
| 3rd person singular | ontglijdt | ontgleed | ||
| plural | ontglijden | ontgleden | ||
| subjunctive sing.1 | ontglijde | ontglede | ||
| subjunctive plur.1 | ontglijden | ontgleden | ||
| imperative sing. | ontglijd | |||
| imperative plur.1 | ontglijdt | |||
| participles | ontglijdend | ontgleden | ||
| 1) Archaic. | ||||