Dutch

edit

Etymology

edit

From knoop (button) +‎ ont- -en (privative verb-forming circumfix).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˌɔntˈknoː.pə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ont‧kno‧pen
  • Rhymes: -oːpən

Verb

edit

ontknopen

  1. (transitive) to unbutton

Inflection

edit
Conjugation of ontknopen (weak, prefixed)
infinitive ontknopen
past singular ontknoopte
past participle ontknoopt
infinitive ontknopen
gerund ontknopen n
present tense past tense
1st person singular ontknoop ontknoopte
2nd person sing. (jij) ontknoopt, ontknoop2 ontknoopte
2nd person sing. (u) ontknoopt ontknoopte
2nd person sing. (gij) ontknoopt ontknoopte
3rd person singular ontknoopt ontknoopte
plural ontknopen ontknoopten
subjunctive sing.1 ontknope ontknoopte
subjunctive plur.1 ontknopen ontknoopten
imperative sing. ontknoop
imperative plur.1 ontknoopt
participles ontknopend ontknoopt
1) Archaic. 2) In case of inversion.