ontlokken

Dutch

Etymology

From ont- +‎ lokken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈlɔ.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔkən

Verb

ontlokken

1. to elicit

Conjugation

Conjugation of ontlokken (weak, prefixed)
infinitive	ontlokken
past singular	ontlokte
past participle	ontlokt
infinitive	ontlokken
gerund	ontlokken n
	present tense	past tense
1st person singular	ontlok	ontlokte
2nd person sing. (jij)	ontlokt, ontlok2	ontlokte
2nd person sing. (u)	ontlokt	ontlokte
2nd person sing. (gij)	ontlokt	ontlokte
3rd person singular	ontlokt	ontlokte
plural	ontlokken	ontlokten
subjunctive sing.1	ontlokke	ontlokte
subjunctive plur.1	ontlokken	ontlokten
imperative sing.	ontlok
imperative plur.1	ontlokt
participles	ontlokkend	ontlokt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• uitlokken