ontmoedigen
Dutch
editEtymology
editPronunciation
editVerb
editontmoedigen
- discourage (to take away or reduce the willingness)
Inflection
edit| Conjugation of ontmoedigen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ontmoedigen | |||
| past singular | ontmoedigde | |||
| past participle | ontmoedigd | |||
| infinitive | ontmoedigen | |||
| gerund | ontmoedigen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ontmoedig | ontmoedigde | ||
| 2nd person sing. (jij) | ontmoedigt | ontmoedigde | ||
| 2nd person sing. (u) | ontmoedigt | ontmoedigde | ||
| 2nd person sing. (gij) | ontmoedigt | ontmoedigde | ||
| 3rd person singular | ontmoedigt | ontmoedigde | ||
| plural | ontmoedigen | ontmoedigden | ||
| subjunctive sing.1 | ontmoedige | ontmoedigde | ||
| subjunctive plur.1 | ontmoedigen | ontmoedigden | ||
| imperative sing. | ontmoedig | |||
| imperative plur.1 | ontmoedigt | |||
| participles | ontmoedigend | ontmoedigd | ||
| 1) Archaic. | ||||