ontnemen

Dutch

Etymology

ont- +‎ nemen

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔntˈneːmə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ont‧ne‧men
• Rhymes: -eːmən

Verb

ontnemen

1. to take from, to deprive of

   De rechter kan je het recht ontnemen om te rijden als je te veel verkeersovertredingen begaat.

   The judge can deprive you of the right to drive if you commit too many traffic offenses.

Inflection

Conjugation of ontnemen (strong class 4, prefixed)
infinitive	ontnemen
past singular	ontnam
past participle	ontnomen
infinitive	ontnemen
gerund	ontnemen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontneem	ontnam
2nd person sing. (jij)	ontneemt	ontnam
2nd person sing. (u)	ontneemt	ontnam
2nd person sing. (gij)	ontneemt	ontnaamt
3rd person singular	ontneemt	ontnam
plural	ontnemen	ontnamen
subjunctive sing.1	ontneme	ontname
subjunctive plur.1	ontnemen	ontnamen
imperative sing.	ontneem
imperative plur.1	ontneemt
participles	ontnemend	ontnomen
1) Archaic.

Descendants

• Afrikaans: ontneem