optillen

Dutch

Etymology

From op (“up”) +‎ tillen (“to lift”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

optillen

1. to lift up

Inflection

Conjugation of optillen (weak, separable)
infinitive	optillen
past singular	tilde op
past participle	opgetild
infinitive	optillen
gerund	optillen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	til op	tilde op	optil	optilde
2nd person sing. (jij)	tilt op, til op2	tilde op	optilt	optilde
2nd person sing. (u)	tilt op	tilde op	optilt	optilde
2nd person sing. (gij)	tilt op	tilde op	optilt	optilde
3rd person singular	tilt op	tilde op	optilt	optilde
plural	tillen op	tilden op	optillen	optilden
subjunctive sing.1	tille op	tilde op	optille	optilde
subjunctive plur.1	tillen op	tilden op	optillen	optilden
imperative sing.	til op
imperative plur.1	tilt op
participles	optillend	opgetild
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Afrikaans: optel

Anagrams

• tillen op