overkijken

Dutch

Etymology 1

From over +‎ kijken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈoːvərˌkɛi̯.kən/
• Hyphenation: over‧kij‧ken

Verb

overkijken

1. to look over, to look across
2. to look again

Conjugation

Conjugation of overkijken (strong class 1, separable)
infinitive	overkijken
past singular	keek over
past participle	overgekeken
infinitive	overkijken
gerund	overkijken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kijk over	keek over	overkijk	overkeek
2nd person sing. (jij)	kijkt over, kijk over2	keek over	overkijkt	overkeek
2nd person sing. (u)	kijkt over	keek over	overkijkt	overkeek
2nd person sing. (gij)	kijkt over	keekt over	overkijkt	overkeekt
3rd person singular	kijkt over	keek over	overkijkt	overkeek
plural	kijken over	keken over	overkijken	overkeken
subjunctive sing.1	kijke over	keke over	overkijke	overkeke
subjunctive plur.1	kijken over	keken over	overkijken	overkeken
imperative sing.	kijk over
imperative plur.1	kijkt over
participles	overkijkend	overgekeken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

From over- +‎ kijken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌoːvərˈkɛi̯.kən/
• Hyphenation: over‧kij‧ken
• Rhymes: -ɛi̯kən

Verb

overkijken

1. to look over, to look across
2. to look attentively

Conjugation

Conjugation of overkijken (strong class 1, prefixed)
infinitive	overkijken
past singular	overkeek
past participle	overkeken
infinitive	overkijken
gerund	overkijken n
	present tense	past tense
1st person singular	overkijk	overkeek
2nd person sing. (jij)	overkijkt, overkijk2	overkeek
2nd person sing. (u)	overkijkt	overkeek
2nd person sing. (gij)	overkijkt	overkeekt
3rd person singular	overkijkt	overkeek
plural	overkijken	overkeken
subjunctive sing.1	overkijke	overkeke
subjunctive plur.1	overkijken	overkeken
imperative sing.	overkijk
imperative plur.1	overkijkt
participles	overkijkend	overkeken
1) Archaic. 2) In case of inversion.