overvaren

Dutch

Etymology 1

From over +‎ varen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈoːvərˌvaː.rə(n)/
• Hyphenation: over‧va‧ren

Verb

overvaren

1. to sail across
2. to sail again

Inflection

Conjugation of overvaren (strong class 6, separable)
infinitive	overvaren
past singular	voer over
past participle	overgevaren
infinitive	overvaren
gerund	overvaren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	vaar over	voer over	overvaar	overvoer
2nd person sing. (jij)	vaart over	voer over	overvaart	overvoer
2nd person sing. (u)	vaart over	voer over	overvaart	overvoer
2nd person sing. (gij)	vaart over	voert over	overvaart	overvoert
3rd person singular	vaart over	voer over	overvaart	overvoer
plural	varen over	voeren over	overvaren	overvoeren
subjunctive sing.1	vare over	voere over	overvare	overvoere
subjunctive plur.1	varen over	voeren over	overvaren	overvoeren
imperative sing.	vaar over
imperative plur.1	vaart over
participles	overvarend	overgevaren
1) Archaic.

Descendants

• Negerhollands: vaar over

Etymology 2

From over- +‎ varen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌoːvərˈvaː.rə(n)/
• Hyphenation: over‧va‧ren
• Rhymes: -aːrən

Verb

overvaren

1. to crash into another vessel by sailing

Inflection

Conjugation of overvaren (strong class 6, prefixed)
infinitive	overvaren
past singular	overvoer
past participle	overvaren
infinitive	overvaren
gerund	overvaren n
	present tense	past tense
1st person singular	overvaar	overvoer
2nd person sing. (jij)	overvaart	overvoer
2nd person sing. (u)	overvaart	overvoer
2nd person sing. (gij)	overvaart	overvoert
3rd person singular	overvaart	overvoer
plural	overvaren	overvoeren
subjunctive sing.1	overvare	overvoere
subjunctive plur.1	overvaren	overvoeren
imperative sing.	overvaar
imperative plur.1	overvaart
participles	overvarend	overvaren
1) Archaic.