plaatsen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈplaːt.sə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: plaat‧sen
• Rhymes: -aːtsən

Etymology 1

From plaats +‎ -en.

Verb

plaatsen

1. (transitive) to place
2. (reflexive) to qualify (become eligible for some position, usually in sports)

Conjugation

Conjugation of plaatsen (weak)
infinitive	plaatsen
past singular	plaatste
past participle	geplaatst
infinitive	plaatsen
gerund	plaatsen n
	present tense	past tense
1st person singular	plaats	plaatste
2nd person sing. (jij)	plaatst, plaats2	plaatste
2nd person sing. (u)	plaatst	plaatste
2nd person sing. (gij)	plaatst	plaatste
3rd person singular	plaatst	plaatste
plural	plaatsen	plaatsten
subjunctive sing.1	plaatse	plaatste
subjunctive plur.1	plaatsen	plaatsten
imperative sing.	plaats
imperative plur.1	plaatst
participles	plaatsend	geplaatst
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• overplaatsen
• plaatser
• plaatsing
• verplaatsen

 

Descendants

• Afrikaans: plaas

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

plaatsen

1. plural of plaats